Friday, September 20, 2013

Εξολκέας

Ότι έσπαζε/ Το νιώθαμε/ Και ότι νιώθαμε/ Το σπάζαμε.

Tραβέρσα


Σπρώχνω ένα θάρρος
στη φωνή
ανώδυνα,
γυμνή στην ομίχλη
θα στέκω στις τριβές
(στην ώση μιας στιγμής).

Δυο φύλλα στυφά
δαγκώνω. Υπομονή.

Ρουφά σαν ξωτικό
τον ύπνο μας
ο πηγαιμός
σαν καίμε, συρμάτινοι,
μπροστά σ'ένα απόρθητο
plateau.

Ποιός οι χορδές
και ποιός τα δάχτυλα
της μελωδίας που λιώνει
τον πάγο
της λίμνης
και πλέκει με τα χρώματα της νάρκης;

Το βιολί ζει
τις ώρες που αναπνέουμε
στην αλήθεια
γυμνοί
από κάθε ασφάλεια
όπως τη νύχτα που θα χιονίσει
για πρώτη φορά στη βεράντα μας.

About Me

My photo
'Οποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα...όποιος δε φοβάται, πεθαίνει μια φορά"