Sunday, October 15, 2006

Kάποια όνειρά μου

Kάποια όνειρά μου κυλούν από σένα.
Συγνώμη που ξέχασα
πως δε μας κάνει καλό να στο πω.
Σταγόνες είναι και δε λιμνάζουν στο σώμα.
Ανάσες που με κρατούν ζωντανή στο κενό.

Κάποια όνειρά μου απιστούν κολλημένα στα τζάμια σου
Συγνώμη που έκλεψα
από μια άλλη στιγμή το σκοπό.
Θαμώνες είναι που δε συχνάζουν,
σε κώμα.
Κυκλώνες και μιλούν σ’ ένα μονάχα φτερό.

Κάποια όνειρά μου επιζούν ξεχασμένα στο δώμα σου.
Συγνώμη που σ’ έχασα κι ακόμα μιλώ.
Φυσαλίδες είναι που δεν ποτίζουν το χώμα.
Ανάσες που δε μ’ αφήνουν σωστά να πνιγώ.

(Από τη συλλογή μου "Ανάγλυφες Λέξεις", Εκδόσεις Μαλλιάρη)

Saturday, October 14, 2006

Στην Άμμο…

Ήτανε βράδυ ή πρωί εκείνα τ' αλμυρά φιλιά;
Θυμάμαι μόνο πως κοιτούσαν με λαχτάρα το Αιγαίο.
Αφρός λήθης, ιώδης, άχρωμος, μέθης αφρός
τα έχει όλα καταπιεί.
Δύο κηλίδες μονάχα κουλουριασμένες στα βότσαλα
λεκιάζουν την τρεμουλιαστή σιωπή.
Οσφρίζομαι ακόμη την παρθενική υγρασία
του αγέρα μας
πλάι στη γερμένη καρίνα.
Κ' οι λεπτομέρειες….ακυβέρνητες
μπλεγμένα ξεβρασμένα κλαδιά
μπλεγμένα στην άμμο της πρωτόγνωρης σύγχυσης,
πλυμένα απ' τ΄αυγουστιάτικα μελτέμια της αυταπάτης.
Τραυματισμένα όστρακα η μνήμη μου,
Αραδιασμένα δίχως λογική σειρά
σ' άβατους βράχους.
Προδομένοι παλιάτσοι ήτανε κι εκείνα τ' αλμυρά φιλιά.

Χριστίνα Πασχάλη

About Me

My photo
'Οποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα...όποιος δε φοβάται, πεθαίνει μια φορά"