Sunday, July 23, 2006

Dyslexia


Δυσλεξία

Λοιπόν, ήθελα…
Ξυπόλυτη μια φεγγαράδα
Στο ιώδιο της γραφής
Ποιος είπε πως δεν ήθελα;

Μυστικά της βροχής
γραμμικά πλεγμένα,
όνειρα της σιωπής,
να φυλώ με τις λέξεις
στων πρωινών μου την απέραντη θλίψη
ποιος είπε πως δεν ήθελα;

Γραφήματα να ξετυλίξω
Από ένα κόσμο φανταστικό, ανυπόμονο
Κι ανίκανο να σταματήσει
το αφύσικο κρυφτό
Να ξεφύγω ήθελα..

Μα μονάχα
στων ματιών τη ζεστή καταιγίδα
να μιλώ…
στο χρώμα της φωνής
κυματιστά δίχως λογική
να κυλώ
ήξερα.

Saturday, July 22, 2006

Ντόπινγκ




Μονάχό πούπουλο στους ανέμους
Ο ύμνος μου
Αιωρείται στη διαπασών στο μυαλό μου
Μα σε μένα Δε φτάνει
Όσο κι αν η ένταση
Τον κόσμο τρελάνει

Κάθε μου παρένδυτη νίκη
Ένας μικρός θάνατος
Έτσι ηδονικά
Για να γελά
Ο μόνος εξ’ ορισμού αθάνατος.

Μα δεν υπάρχουν προθέσεις
Μόνο βασανιστικές υποθέσεις
Ούτε γεγονότα
Μόνο ερμηνείες
Δαφνοστεφανωμένων ονείρων βουβές συρτές κηδείες.

Στη σκλαβιά της φθοράς το σώμα αλαλάζει
Αφιέρωμα στο βωμό της ελευθερίας
Μια αυτοκρατορία συναισθημάτων που παρακμάζει.
Καθώς πασχίζεις να φουχτώσεις τη σκιά του παρόντος.

Στο κενό σπάνε όλα τα ερωτηματικά πλεύσης
Στο τίποτα χάνονται ερωτικά μαραθώνια πλέγματα.
Βουβές νευρικές συσπάσεις
Γεννούν νεκρά κύματα.

Όσες φορές κι αν πουληθώ
Ποτέ Δε θα σ’ αγοράσω…
Μονάχα σα μεμβράνη θα δοθώ.


Η νίκη αυτή, τιμή δεν έχει
Τιμή δεν έχει τούτη η ηδονή
Μόνο τίμημα.

Tuesday, July 04, 2006

Λεκτικός Βιασμός

Λεκτικός Βιασμός

Η φωνή σου μου κροταλίζει τη σκέψη.
Ψάχνω αποθέματα σιωπής στην αναπνοή σου,
Μ’ ακούω μονάχα τη συντριβή μου
Να σου προσφέρει ακόμη μια πρόσκαιρη τέρψη.
Ψάχνω αποθέματα σιγής στα σπλάχνα μου
Μ’ αντικρίζω μονάχα τη ληστεμένη μου γαλήνη.

Μαύρες οι ηδονές της φασιστικής διαταραχής σου.
Λευκές οι εμμονές του γλωσσικού σου εξοπλισμού
Πάλλονται και αστράφτουν
Σε μια άδεια σελήνη.
Μαύρες σαν την άβυσσο
Οι πληγές που σκάβουν στην ακούσια υπομονή μου
Τη μεθυσμένη απ’ τον ίλιγγο της παραφροσύνης.

Monday, July 03, 2006

Xειμώνας στο νησί

Xειμώνας στο νησί

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Που τα γυαλιά μου θολώνει…
Γυαλιά σκοτάδια να μη βλέπουν τα μάτια μου
Δάκρια στα αλμυρά τζάμια
Να μη βλέπω τα χάλια τους.

Μέρες με ήλιο
Πως γίνονται θολές
Μέρες γαλάζιες
Πως γίνονται γκρίζες…

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Μια ακόμη ψυχή μέσα μου να σκοτώσει
Με πνίγει ο λίγος κόσμος στο λιμάνι
Που Δε θα μπορέσει ποτέ να με σώσει.

Μέρες δικές μου
Πως γίνονται ξένες;
Μέρες γεμάτες,
Πώς τις αδειάζω;

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Που πασχίζει να βγει στο χαρτί
Σ’ άδειο ποτήρι, σε ξένο κρεβάτι
Σε λάγνο μανιακό φιλί…

Μέρες αγάπης πως τις διώχνω;
Με τραβά μια σχιζοειδής συμφωνία με τον Άδη
Στον πάτο μιας θάλασσας με κύκνους και νούφαρα.

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Που σκορπίζει τα δάκρυα
Που μάζευα….
Μόνο αίμα μου’ χει μείνει
Να κεράσω το θεριό
Που κάθε μέρα περνά
Να πιεί και να γκρεμίσει.
Αφού μόνο στα συντρίμμια
Ξεκουράζεται.

Και μέρες ξένες
τις κάνω δικές μου…
Βάζω άγνωστα τραγούδια στη διαπασών
Να μην ακούω το δικό μου
Να μην ακούω το μυαλό μου…

Ποίηση

Ποίηση

Όταν ο χρόνος δειλιάζει
Διχάζει την ώρα
Και γδύνεται.
Σ’ ενός απόηχου στίχου
Την άδικη απόλυτη λύση
Διευρύνεται…
Εκεί που μ’ έχουν
Της ενοχής τα νεύματα
Αφήσει από καιρό
Τη δίεση ν’ αποζητώ,
σε λαμπερά βράδια
Της ψυχής μου να συναντώ
Την άτιτλη μεταποίηση.

Είναι αυτές τις φορές
Που η ψυχή μου δειλά
Αγγίζει μια άδηλη μύηση.
Θα περάσουν τα χρόνια αργά
Γι’ αυτή την άβολη θεραπεία
Σισύφεια λάθη
Κι αλήθειες χαμένες
Απενοχοποίηση ψάχνουν
Σ’ αυτή την ατέρμονη κύηση.

Είναι αυτές τις στιγμές
Που η ψυχή μου, δειλά
Αγγίζει
Την ποίηση…

About Me

My photo
'Οποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα...όποιος δε φοβάται, πεθαίνει μια φορά"