Δυσλεξία
Λοιπόν, ήθελα…
Ξυπόλυτη μια φεγγαράδα
Στο ιώδιο της γραφής
Ποιος είπε πως δεν ήθελα;
Μυστικά της βροχής
γραμμικά πλεγμένα,
όνειρα της σιωπής,
να φυλώ με τις λέξεις
στων πρωινών μου την απέραντη θλίψη
ποιος είπε πως δεν ήθελα;
Γραφήματα να ξετυλίξω
Από ένα κόσμο φανταστικό, ανυπόμονο
Κι ανίκανο να σταματήσει
το αφύσικο κρυφτό
Να ξεφύγω ήθελα..
Μα μονάχα
στων ματιών τη ζεστή καταιγίδα
να μιλώ…
στο χρώμα της φωνής
κυματιστά δίχως λογική
να κυλώ
ήξερα.
