Λεκτικός Βιασμός
Η φωνή σου μου κροταλίζει τη σκέψη.
Ψάχνω αποθέματα σιωπής στην αναπνοή σου,
Μ’ ακούω μονάχα τη συντριβή μου
Να σου προσφέρει ακόμη μια πρόσκαιρη τέρψη.
Ψάχνω αποθέματα σιγής στα σπλάχνα μου
Μ’ αντικρίζω μονάχα τη ληστεμένη μου γαλήνη.
Μαύρες οι ηδονές της φασιστικής διαταραχής σου.
Λευκές οι εμμονές του γλωσσικού σου εξοπλισμού
Πάλλονται και αστράφτουν
Σε μια άδεια σελήνη.
Μαύρες σαν την άβυσσο
Οι πληγές που σκάβουν στην ακούσια υπομονή μου
Τη μεθυσμένη απ’ τον ίλιγγο της παραφροσύνης.
About Me
- christina
- 'Οποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα...όποιος δε φοβάται, πεθαίνει μια φορά"