Monday, July 03, 2006

Ποίηση

Ποίηση

Όταν ο χρόνος δειλιάζει
Διχάζει την ώρα
Και γδύνεται.
Σ’ ενός απόηχου στίχου
Την άδικη απόλυτη λύση
Διευρύνεται…
Εκεί που μ’ έχουν
Της ενοχής τα νεύματα
Αφήσει από καιρό
Τη δίεση ν’ αποζητώ,
σε λαμπερά βράδια
Της ψυχής μου να συναντώ
Την άτιτλη μεταποίηση.

Είναι αυτές τις φορές
Που η ψυχή μου δειλά
Αγγίζει μια άδηλη μύηση.
Θα περάσουν τα χρόνια αργά
Γι’ αυτή την άβολη θεραπεία
Σισύφεια λάθη
Κι αλήθειες χαμένες
Απενοχοποίηση ψάχνουν
Σ’ αυτή την ατέρμονη κύηση.

Είναι αυτές τις στιγμές
Που η ψυχή μου, δειλά
Αγγίζει
Την ποίηση…

About Me

My photo
'Οποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα...όποιος δε φοβάται, πεθαίνει μια φορά"