Xειμώνας στο νησί

Xειμώνας στο νησί

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Που τα γυαλιά μου θολώνει…
Γυαλιά σκοτάδια να μη βλέπουν τα μάτια μου
Δάκρια στα αλμυρά τζάμια
Να μη βλέπω τα χάλια τους.

Μέρες με ήλιο
Πως γίνονται θολές
Μέρες γαλάζιες
Πως γίνονται γκρίζες…

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Μια ακόμη ψυχή μέσα μου να σκοτώσει
Με πνίγει ο λίγος κόσμος στο λιμάνι
Που Δε θα μπορέσει ποτέ να με σώσει.

Μέρες δικές μου
Πως γίνονται ξένες;
Μέρες γεμάτες,
Πώς τις αδειάζω;

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Που πασχίζει να βγει στο χαρτί
Σ’ άδειο ποτήρι, σε ξένο κρεβάτι
Σε λάγνο μανιακό φιλί…

Μέρες αγάπης πως τις διώχνω;
Με τραβά μια σχιζοειδής συμφωνία με τον Άδη
Στον πάτο μιας θάλασσας με κύκνους και νούφαρα.

Έρχεται πάλι αυτό το τραγούδι
Που σκορπίζει τα δάκρυα
Που μάζευα….
Μόνο αίμα μου’ χει μείνει
Να κεράσω το θεριό
Που κάθε μέρα περνά
Να πιεί και να γκρεμίσει.
Αφού μόνο στα συντρίμμια
Ξεκουράζεται.

Και μέρες ξένες
τις κάνω δικές μου…
Βάζω άγνωστα τραγούδια στη διαπασών
Να μην ακούω το δικό μου
Να μην ακούω το μυαλό μου…